گل مريم

سخت است از کسی یاد کنی و بنویسی که برای همه استاد بود…
اسمش استاد بود
رسمش با همه فرق می کرد
کاش زودتر از این ها بتوانم از ایشان یاد کنم
کسی که یادش از یاد خیلی ها رفته ست
استادی که درس اخلاق داد
استادی که برای همه الگوی با عظمت تمام صفات زیبایی های یک زن بود
در نوشته م جایی برای تشکر برایش ندارم
چون توان تشکر را ندارم
گمنام می نویسم مثل خودش گمنام
همه ی ثانیه های عمرش را برایم
درس داد و یاد داد
آموخت ولی خودش سوخت
حتی موقع سوختن برایم یا برایمان آموزگاری تمام قد بود
استاد محبوب من….
یادت همیشه در تمام روزهای دلتنگی ام جاری یست
کاش
کاش در تمام نوشته م اسمت می گفتم
افسوس که دستم نمی رود از شما بنویسم
اما می گویم….
می گویم از استادی که حتی پشت در سوخته و شکسته هم برایمان درس داد
یاد داد چگونه یادگار خوبی برای شهدا باشد که غریبانه بروند و یاد کنند ما را شبیه شما دفن کنید
استاد محبوبم
مادر محبوبم
تمام روزهایم، روز شماست
کاش بدانم شما تمام هستی ات را داد تا من بمانم
استاد محبوبم
حضرت زهرایم روزت مبااارک

نویسنده : مریم آقابیگی

کجای روزهایم هستیید؟؟؟
مولایم
مولای غریبم
آنقدر سرگرم شده ام که بازم یادم میرود هستید و گناه می کنم….
اما میدانم اگر دعای شما نباشد چه می شوم
روزها سخت می گذرند
کجاست منتقم خون حسین(ع)
کجایید آقای خوبم
کسی برای آمرزش ما دعا می کند
اما ما نشسته ایم و روزها را می گذرانیم
گم شده ام…. شما پیدایم کن…. نمی بینمت….
آقای ما مولای ما دعا کنید برای ما
سهم دعایم این باشد
یادم نرود….می بینی
در روزها گم نشوم
دلتان را نشکنم
مولای من….

نویسنده : مریم آقابیگی

#دلنوشته

قاعده ي انتظار فرجت فرق دارد

تمام كارها براي فرجت فرق دارد

از ما دعاي فرج خواندن فرق دارد

از شما گشايش كار ما فرق دارد

قاعده ي ما ميل به از ياد بردن دارد

قاعده ي شما ميل به گريه بر گناه دارد

از ما عهدشكني و نديدن ها فرق دارد

از شما وفاي به عهد و ديدن ما فرق دارد

قاعده ندبه هاي گاه و بي گاه براي خودمان فرق دارد

قاعده فرج و گشايش كار ما به دست شما فرق دارد

از ما و ياد ما مپرس كه  خجل مي شود قلم

از شما و ياد ما باز هم مپرس كه مي شود خجل زبانم

قاعده ي روزهاي ما هركدام يك گناه است و دوري

قاعده ي شما گام به گام آمدن است و نزديكي

قاعده و قانونت را بهم ريخته ايم آقا

قاعده ي شما باشد از ما دلگير نباش اقا

مگر نه اينكه امده است نشانه آمدنت گناه زياد است

مگر بگذاري به پاي اينكه فرج نزديك است

قاعده را خود بگو از زبان هاي مهرخورده ي خسته

قاعده را خود بگو از دلي  كه مي شكنيم و باز هم خسته

چرا نميرسد روزي كه چشم هايمان بينا شود

چرا نميرسد روزي كه گوش هايمان شنوا شود

گويند علاج واقعه قبل وقوع بايد كرد

بيا علاج واقعه خود باش كه به وقت وقوع كاري بايد كرد

نويسنده : مريم آقابيگي

#دلنوشته_يك_طلبه

آقايم

ياري ده

بيت و قافيه هايم منظم باشد!

قانون غيبتت نظم همه چيز را بهم ريخته

از ندبه هايي كه براي خودم ، براي فاغث يا غياث مي خوانم .

از عهدهايي كه در خواب و بيداري بازهم براي خودم خواندم .

از دعاي فرجي كه نيت گشايشم دارد نه گشايشت

#آقايم !!!

تولدت مبارك

تولدي كه برايت هديه اي ندارم

اما بازهم به صورتت سيلي مي زنم

مولاي من!!!

اينجا همه چيز خوب رو به دلهره هاي گاه و بي گاه است.

از كجا برايت بگويم؟

از كجا برايت بگويم؟ از جمكراني كه هر روز بزرگتر مي شود اما محرابش خاليست.

كعبه اي كه دلتنگ تكيه كردن شماست!

روزهايي كه از كنارم رد مي شوي و نمي فهمم.

الهي حكم كوري ده چشمي كه تو را مي بيند و نمي شناسد!!!

نوشته ي :مريم آقابيگي